Waarom echte groei begint bij jezelf durven zien
Emotionele volwassenheid klinkt bijna serieus, maar in werkelijkheid is emotionele volwassenheid juist iets zachts. Iets dat je helpt thuiskomen bij jezelf. Een belangrijk aspect van deze groei, zijn de triggers en emotionele volwassenheid, die ons uitnodigen om onszelf beter te begrijpen.
En belangrijk om te weten: emotionele volwassenheid heeft niets te maken met leeftijd. Je kunt vijftig zijn en nog steeds de ander de schuld geven. Je kunt twintig zijn en al opmerkelijk bewust omgaan met je emoties en gevoelens. Leeftijd is een getal. Bewustzijn is een keuze.
Ik zie het overal om me heen, bij cliënten, in relaties, in mezelf: we worden allemaal uitgenodigd om dieper te kijken dan onze eerste reactie. Om te voelen wat we eigenlijk proberen te verbergen. Om niet langer vanuit ons innerlijk kind te reageren, maar de leiding te geven aan de volwassen, aanwezige versie van onszelf.
Ik merk in mijn eigen leven en in mijn werk, dat emotionele volwassenheid eigenlijk neerkomt op: durf jij jezelf de spiegel voor te houden, en eerlijk naar jezelf te kijken, in plaats van hem op de ander te richten? Dat klinkt mooi, maar het vraagt eerlijkheid. Zachtheid. En soms de moed om een oude pijn opnieuw te voelen.
Wat is emotionele volwassenheid?
Emotionele volwassenheid betekent dat je verantwoordelijkheid neemt voor wat er binnenin jou gebeurt. Het betekent dat je stopt met wijzen naar anderen. Omdat je inziet dat je vanuit een volwassen bewustzijn mag reageren. Je ziet in dat jouw reactie iets over jou vertelt, niet over de ander.
Het betekent dat je:
– bewust bent van je gevoelens
– begrijpt waar ze vandaan komen
– bereid bent oude wonden te doorvoelen
– en keuzes maakt vanuit rust in plaats van uit reflex
Emotionele volwassenheid gaat niet over perfectie. Het gaat over eerlijk zijn naar jezelf en naar de ander. Door innerlijk werk te doen kan je vervolgens vanuit een volwassen bewustzijn communiceren met de ander.
Waarom triggers eigenlijk spiegels zijn
Triggers zijn vaak intens, ongemakkelijk en soms zelfs pijnlijk. Ze kunnen je plotseling naar binnen trekken alsof je tien jaar oud bent en op de een of andere manier weer in dezelfde oude dynamiek terechtkomt.
Triggers zijn nooit toevallig. Ze raken iets dat al in jou aanwezig was. Iets dat gezien wil worden. Iets dat gehoord wil worden. Iets dat nog onder de oppervlakte aanwezig is, nu opeens aan het licht komt.
Wanneer je getriggerd wordt door een opmerking van je partner, een reactie van een collega of iets dat iemand online zegt, vraag je dan eens af:
- Wat raakt dit in mij?
- Welke oude pijn speelt hier mee?
- Welke behoefte wordt niet vervuld?
De trigger zelf is niet het probleem. Triggers zijn een cadeau, omdat ze een poort openen naar bewustzijn. Deze verschuiving, van onbewuste reactie naar bewuste aanwezigheid kan je als pad naar emotionele volwassenheid zien De verbinding tussen triggers en emotionele volwassenheid is essentieel om te begrijpen hoe onze reacties gevormd worden door onze ervaringen. Dit pad van emotionele groei gaat uiteraard niet zomaar, vraagt om liefdevolle aandacht en aanwezigheid voor jezelf.
Voorbeelden van innerlijk kind reacties
1. “Jij laat míj zo voelen.”
Het innerlijk kind denkt dat de ander verantwoordelijk is voor zijn emoties.
Bijvoorbeeld: “Door wat jij zei voel ik me rot. Jij hebt dit veroorzaakt.”
De reactie komt voort uit een oude overtuiging dat iemand anders jouw gevoelens moet reguleren, iets wat je als kind wel nodig had, maar als volwassene zelf mag dragen.
2. “Als jij anders zou doen, had ik geen probleem.”
Hier probeert het innerlijk kind de buitenwereld te controleren om innerlijke spanning te vermijden.
Bijvoorbeeld: “Jij moet niet zo afstandelijk doen.” of “Als jij wat liever zou praten, hoefde ik niet boos te worden.”
Het maakt de ander verantwoordelijk voor jouw triggers, terwijl de echte pijn in jou ligt.
3. “Door jou kan ik nooit mezelf zijn.”
Dit klinkt volwassen, maar komt vaak uit een plek van oude kwetsuren.
Bijvoorbeeld: “Jij neemt me nooit serieus.” of “Jij zorgt ervoor dat ik me altijd alleen voel.”
Het innerlijk kind voelt zich niet gehoord of gezien en projecteert die onvervulde behoefte op de ander, in plaats van deze van binnenuit te erkennen.
Reageren vanuit je innerlijk kind vs. je volwassen zelf
Zolang een oude wond nog onbewust is, zal je innerlijk kind vaak de leiding nemen. Dat stuk in jou dat vroeger niet gezien werd. Dat bang was verlaten te worden. Dat leerde te pleasen, te vechten of te vluchten.
Wanneer je vanuit je innerlijk kind reageert, gebeurt vaak het volgende:
– Je voelt je overspoeld
– Je verdedigt jezelf
– Je geeft de schuld aan de ander
– Je trekt je terug
– Je wordt boos of verdrietig zonder dat je precies weet waarom
Maar de volwassen versie van jou kan iets anders:
Die kan pauzeren. Ademhalen. Voelen. Onderzoeken. En dan vanuit dit bewustzijn een keuze maken.
De rol van relaties als spiegels
Relaties zijn misschien wel de meest krachtige plekken voor emotionele groei. De ander is niet perfect en raakt jou op plekken waar jij nog iets te helen hebt.
Relaties houden je een spiegel voor. Niet om je te veroordelen, maar om je te laten zien waar je nog zachter mag worden. Eerlijker. Bewuster.
Wanneer twee mensen de moed hebben om naar hun eigen binnenwereld te kijken, ontstaat er iets magisch:
– Minder strijd
– Meer begrip
– Meer diepgang
– Meer liefde
3 stappen om bewuster met emotionele triggers om te gaan
Deze drie stappen vormen een zachte, maar krachtige weg naar emotionele volwassenheid. Ze helpen je om niet langer vanuit je innerlijk kind te reageren, maar vanuit je volwassen, bewust aanwezige zelf.
Stap 1: Herken het moment waarop je getriggerd wordt
Alles begint met bewustzijn.
Voel je dat je:
– schrikt?
– boos wordt?
– je afsluit?
– je kleiner voelt?
– iets voelt samentrekken in je lichaam?
Noem dat gevoel dan eerlijk:
“Ik word getriggerd.”
Door simpelweg te erkennen wat er gebeurt, ontstaat ruimte. Je schuift van reactie naar observatie. Van impuls naar keuze. Vertraging is hierbij belangrijk om op te kunnen merken wat er in jou lijf gebeurd.
Stap 2: Doorvoel wat er onder de trigger ligt
Dit is het innerlijke werk waar echte heling ontstaat.
Tranen, spanning, irritatie, verdriet. Het zijn stuk voor stuk uitnodigingen.
Stel jezelf vragen zoals:
– Welke oude pijn wordt hier geraakt?
– Welke behoefte van mijn innerlijk kind is niet vervuld?
– Wat verlang ik eigenlijk op dit moment?
Voel waar je lichaam reageert: je buik, borst, keel, schouders.
Laat het bestaan zonder oordeel. Sta jezelf de emotie toe en blijf er een tijdje bij.
Doorvoelen is geen denken of analyseren. Het is aanwezig zijn bij je gevoel en jezelf.
Stap 3: Reageer vanuit volwassen bewustzijn
Wanneer je hebt gevoeld, kun je kiezen. Je volwassen zelf kan woorden geven aan wat er in je leeft, zonder te beschuldigen.
Bijvoorbeeld:
– “Ik voel me onzeker doordat dit gezegd werd, en ik wil begrijpen waar dat vandaan komt.”
– “Ik merk dat ik geraakt ben. Ik neem even tijd om dat te voelen voordat ik reageer.”
– “Er gebeurt iets in mij dat niets met jou te maken heeft, maar ik wil het delen omdat het me helpt.”
Dit is niet alleen volwassen…
Dit is liefdevol.
Dit creëert verbinding in plaats van verwijdering.
Emotionele volwassenheid is een reis, geen eindbestemming
Op sommige dagen lukt het je. Op andere dagen reageer je toch weer vanuit dat kleine gekwetste deel in jezelf. En dat is helemaal goed. Je bent aan het oefenen en dat vraagt tijd.
Wat belangrijk is, is dat je blijft kijken. Opmerken, vertragen en voelen. Door innerlijk werk te doen blijf je groeien. Emotionele volwassenheid gaat niet over foutloos zijn.Het gaat over aanwezig zijn. Bij jezelf. Bij de ander.
En elke keer dat jij kiest voor bewustzijn, geef je niet alleen jezelf een cadeau, maar ook iedereen die met jou verbonden is.